Türkiye’nin yalnızca DMP’ye özgü ulusal bir mevzuatı bulunmamaktadır. Ancak, Türkiye’nin dolaylı olarak deniz alanlarının yönetimini etkileyen veya DMP açısından ilgili olabilecek çeşitli düzenlemeleri ve politika belgeleri bulunmaktadır. Bu düzenlemelerden bazıları aşağıda sunulmaktadır.

• 3621 sayılı Kıyı Kanunu (1984): Kanun, kara-deniz etkileşimini ve kıyı alanı yönetimini düzenlemektedir.

• 2872 sayılı Çevre Kanunu (1983): Kanun, deniz ve kıyı ortamları da dahil olmak üzere çevrenin korunmasına odaklanmakta olup, kirlilik kontrolü ve ekosistemlerin korunması gibi önlemleri içermektedir.
• 1380 sayılı Su Ürünleri Kanunu (1971): Sürdürülebilir deniz kaynaklarının yönetimine ilişkin kuralları tanımlamaktadır.
• Türkiye İklim Değişikliği Uyum Stratejisi ve Eylem Planı (2011 ve 2023 güncellemesi): İklim temelli bir planlama için deniz mekânsal değerlendirmelerini içermektedir.
• Sürdürülebilir Mavi Ekonomi Eylem Planı (Mavi Plan) (2025): Sürdürülebilir Mavi Ekonomi Eylem Planı, DMP ile denizel alanlarda yürütülecek etkinlikler bağlamında çatışmaları azaltmak ve farklı faaliyetler arasında sinerjiler yaratmak; öngörülebilirlik, şeffaflık ve yasal dayanaklar aracılığıyla yatırımları teşvik etmek; ülkeler arasında yenilenebilir enerjinin geliştirilmesi, nakliye hatlarının düzenlenmesi, boru hatları, denizaltı kabloları ve benzeri yatırımlar için sınır ötesi iş birliğinin arttırılması; korunacak alanları tespit edip ekosistemler üzerindeki etkilerin hesaplanmasıyla alanın birden çok kullanımı için fırsatların belirlenmesi gibi hedefler belirlemiştir. Plan ile kara ve denizel alanların kesişim noktası olan kıyı alanlarının potansiyelleri ortaya konularak koruma-kullanma dengesi çerçevesinde yönetimi ve planlanması sağlanacaktır.